زهره جویا، پیام آور صلح و دوستی و عشق

زهره جویا در کنسرتی با مجید درخشانی

زهره جویا خواننده ساکن شهر «وین» در اتریش، یکی از نادر هنرمندان ایرانی است که نه تنها به خاطر گوناگونی در شیوه های مختلف خوانندگی، از اپرا تا موسیقی سنتی و فولکلوریک ایرانی گرفته تا ترانه های افغانی و حتی فیوژنی از موسیقی جاز آمریکایی، در صحنه موسیقی جهانی شناخته شده است بلکه به خاطر روحی لطیف و بردبار و طرز تفکری مثبت و پیشرو همواره در میان دوستداران و منتقدان موسیقی بین المللی مورد توجه و احترام بوده است.

خانم جویا با تحصیلات عالیه در رشته موسیقی و دقتی که در انتخاب انواع موسیقی برای اجرای ترانه های خود دارد توانسته است در طول سال ها با آهنگسازان و موسیقی دان ها و شخصیت های هنری برجسته ای چون مجید درخشانی، سعید فرج پوری، دکترپرویز ممنون و آلیس هندریکس از ارکستر سمفونی لیمبرگ همکاری های مستمری داشته باشد.

زهره جویا که از نقطه نظر بازدهی هنری سال پرباری را پشت سر گذاشته، امسال نیز هم زمان با دوران جشن کریسمس، با اجرای ترانه ای در رابطه با این فصل صلح و دوستی، کوشیده است تا مردمان مختلف از فرهنگ های گوناگون را به هم نزدیک کرده و یک بار دیگر از طریق موسیقی که زبان آشنای اوست، پیام عشقی که در ترانه های صوفیانه مولانا نهفته است را به جهانیان ارائه کند.

زهره جویا آوازخوان موسیقی سنتی ایرانی است. او در مشهد، از پدری افغان ( اهل هرات) و مادری ایرانی زاده شده است. در هنر آوازخوانی خانم جویا، نه تنها تاثیر این دو فرهنگ، بلکه رد پای موسیقی اروپایی نیز بسیار برجسته می‌باشد.

زهره جویا خواننده ایرانی ـ افغان ساکن اتریش
زهره جویا مدرسه را در ایران به پایان رسانده و برای آموختن موسیقی به اروپا رفت و تحصیلات عالی اش را در این رشته در آمستردام و بعداً در دانشسرای هنرهای زیبای وین – اتریش – به پایان رساند و در رشته «اپرا» فوق لیسانس گرفت.

جویا با اجرای کنسرت‌هایش، نه تنها درعرصه‌های موسیقی ایرانی و افغان هنرنمایی کرده، بلکه در اجرای اپراها در کشورهای غربی نیز از محبوبیت خاصی برخوردار گشته ‌است.

زهره جویا، پیوسته با هنرش به موسسات خیریه و نهادهایی که برای تامین حقوق زنان تلاش می کنند کمک کرده ‌است. او با فعالیت‌های هنریش، با گروه‌های نیکوکاری به ویژه سازمان‌های خارج از کشور که برای حقوق زن در افغانستان فعالیت دارند، کمک و همکاری دارد.

فیروزه خطیبی: شهروند، ژانویه ۲۰۱۳